Sprzedaż samochodu firmowego

Jednym z podstawowych kosztów prowadzonej działalności są środki trwałe, a zwłaszcza samochód firmowy. Dotyczy to zarówno osób zatrudnionych na umowę-zlecenie, jak i prowadzących rozbudowaną działalność gospodarczą. Pisaliśmy już o wykorzystywaniu samochodu prywatnego do celów służbowych. Teraz zajmijmy się samochodem firmowym zakupionym jako środek trwały.

Samochód jest podstawowym narzędziem umożliwiającym wykonywanie działalności gospodarczej. W zależności od potrzeb jest on samochodem osobowym, dostawczym ciężarowym, czy specjalistycznym. Kupno samochodu i wciągnięcie go do ewidencji środków trwałych zazwyczaj nie przysparza problemów. Zazwyczaj naliczamy 5-cio letni okres amortyzacji, zazwyczaj liniowy.

Więcej problemów pojawia się, gdy chcemy pozbyć się samochodu uwzględnionego w środkach trwałych, przed końcem okresu objętym jego amortyzacją. Mało kto wie, że zbycie nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, w tym samochodu pozwala na ujęcie jednorazowo w kosztach tej części jego wartości początkowej, która nie została umorzona. To bardzo ważna informacja szczególnie dla tych którzy chcą zamknąć swoją działalność z powodu braku dochodów. Osoby na samozatrudnieniu wahały się przed sprzedażą środka trwałego nie chcąc stracić na różnicy jego wartości przy zakupie i sprzedaży, bo amortyzacja tego nie uwzględniała. Ciągną nadal działalność na stratach tylko po to by odpisywać amortyzację. Nie jest to rozsądne zwłaszcza, że koszty prowadzenia działalności gospodarczej mają służyć uzyskiwanym przychodom. To może skłonić urząd skarbowy do podważenia ich celowości. Takie osoby czasem zawieszają działalność i przyglądają się z niewiedzy stojącemu samochodowi firmowemu zamiast go po prostu zbyć. Odpis jednorazowy kwoty nie zamortyzowanej przysługuje w miesiącu zbycia środka trwałego.

Odpis taki możemy dokonać nawet gdy zbyt środka trwałego nastąpił w pierwszym dniu miesiąca. Wynika to bezpośrednio z zasady prowadzenia amortyzacji środków trwałych. Pierwszy odpis jest w miesiącu następującym po miesiącu zakupu środka trwałego, a ostatni, jednorazowy w miesiącu w którym nastąpił jego zbyt zbyt. Końcowy odpis amortyzacyjny wyliczamy odejmując wartość początkową pojazdu pomniejszoną o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Dzięki temu sprzedawany środek trwały, w tym przypadku samochód jest całkowicie zamortyzowany, a wartość uzyskana podczas jego sprzedaży stanowi rzeczywisty zysk podlegający opodatkowaniu. To wyraźnie dowodzi, że kupno nowego samochodu bardziej się opłaca. Przyjmując że jego awaryjność jest mniejsza i możemy z niego korzystać więcej czasu to i tak nie stracimy na spadku jego wartości. Poza tym nowy samochód wpływa bezpośrednio na wizerunek i wiarygodność firmy.

Reguluje to art. 24 ust. 2 ustawy o PIT dotyczący dochodu związanego z odpłatnym zbyciem składników majątku trwałego wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej. Nie dotyczy to składników majątku trwałego wykonanego we własnym zakresie.

Przykładowo: jeżeli będąc na samozatrudnieniu dokonaliśmy zakupu samochodu na firmę, księgując go w środkach trwałych  to nawet po krótkim okresie użytkowania, gdy sytuacja zmusiła nas do zamknięcia działalności i sprzedaży samochodu możemy w miesiącu sprzedaży uwzględnić w kosztach różnicę między fakturą zakupu, a dotychczasowymi odpisami amortyzacyjnymi. Oczywiście sprzedając taki samochód członkowi rodziny lepiej tego dokonać za pośrednictwem  niezależnej instytucji tak by nie zarzucono nam że wartość odsprzedaży była zaniżona.

Sprzedając samochód osobie nie prowadzącej działalność gospodarczą nie ma potrzeby dokonywania transakcji przy użyciu kasy fiskalnej, nawet jeżeli wartość sprzedaży przekracza 20 tyś złotych. Zbyt środków trwałych w myśl przepisów nie podlega rejestracji przy pomocy kas rejestrujących (DzU poz. 2177 z grudnia 2016 r.) . Zwolniona od obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy jest dostawa towarów i świadczenie usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. 

Jaki VAT od sprzedaży samochodu firmowego.

Sprzedaż samochodu będzie podlegała opodatkowaniu w wysokości 23 %, chyba że samochód był wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Gdyby pojazd służył podatnikowi wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania VAT-em może on wystawić fakturę nie uwzględniającą tego podatku. 

Jeżeli sprzedaż samochodu nastąpi w okresie tak zwanej korekty - pięć lat od daty oddania 

pojazdu do użytkowania w firmie, to wówczas przedsiębiorca ma obowiązek wykonania jednorazowej korekty podatku naliczonego z tytułu sprzedaży środka trwałego (na podstawie art. 91 ust. 4 i 6 ustawy o VAT). Taką korektę należy wykonać w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż. Wysokość korekty jest naliczana w systemie rocznym w wysokości 1/5 za każdy rok. 

Przykładowo: sprzedając samochód w 2017 roku, który kupiliśmy w 2014 roku musi skorygować 2/5 VAT jaki odliczyliśmy w momencie zakupu. Dotyczy to zarówno przypadków gdy odliczyliśmy 50, czy 100 % VAT.

Obowiązek skorygowania VAT odliczonego przy nabyciu środka trwałego wystąpi również w sytuacji, gdy sprzedaż tego środka jest zwolniona z VAT. W tym przypadku przyjmuje się bowiem, że środek trwały będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych z VAT. Podatnik zachowuje więc prawo do odliczenia VAT, ale tylko w części, która dotyczy okresu wykorzystywania towaru/usługi do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi.

Przedsiębiorca może przyjąć płatność za samochód w gotówce, gdy nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Jest to możliwe nawet jeśli transakcja przekracza kwotę 15 000 zł. Jednak gdyby nabywcą pojazdu jest inny przedsiębiorca, sprzedawca musi pamiętać o obowiązku przyjęcia płatności w formie przelewu. 

#sprzedaż samochodu, #samochód w firmie, #amortyzacja jednorazowa, #sprzedaż środków trwałych